- Merve İkizoğlu - Mert Cem Gülmez
Çocuklar Sevdiklerini Unutmaz
.png)
TEGV maceramız ilk olarak enteresan bir tanışmayla başlıyor. Ben Mert. İlk etkinlik günümde, ileriki zamanlarda benim için en değerli insanlardan biri olacak olan Merve'yi tanıdım. O gün kendisini istemeden eski partnerinden ayırmak zorunda kalmıştım çünkü ben yeniydim ve yanımda tecrübeli bir gönüllünün bana yardım etmesi gerekiyordu. Bu sebeple gönüllü sorumlumuz, Merve'ye artık benimle etkinlik yapacağını söyledi. Kendisi o sırada etkinliğini hazırlamış çocukları bekliyordu fakat bu haberi alınca hazırladığı etkinlik malzemelerini diğer partner arkadaşı kullanacağı için sudan çıkmış balık gibi kalakaldı. O an öfkeden gözlerinde parlayan alevi görmeliydiniz. Daha sonrasında birbirimizi tanımamamıza rağmen aramızdaki ilk diyalog şöyle gelişti:
Mert: Merhaba.
Merve: Sana kazabilir miyim? Galiba sana kızacağım, sana kızmak üzereyim, sana kızıyorum.
Mert: Birkaç saniye sessiz kalır ve yutkunduktan sonra valla kızabilirsin rahatça, haklısın.
Merve'nin bu samimi çıkışması aramızda halen şaka maksatlı kullanılır. Böylece tanıştık ve etkinlik grubumuzla birlikte güzel bir dönem geçirdik. Tanışmamız o an için pek sevecen olmasa da, sonrasında çocuklarla zaman geçirdikçe kısa sürede hem birbirimizle hem de çocuklarla kaynaştık. Çocukların zamanla bizi kendi kahramanlar olarak ilan etmesi, bizi sevip her gördüklerinde Merve Ablacığım, Mert Abiciğim diye boynumuza sarılmalarını daha önce ikimizin de yaşadığı hiçbir duyguya benzemiyordu. Onların o saf sevgileri bizim içimizi ısıttı. Her hafta sabırsızlanarak, büyük bir özlemle TEGV’e geliyorduk. Bir hafta birimizi göremeseler merak edip endişeleniyorlardı. Sonraki hafta özlemle daha bir sıkı sarılıyorduk birbirimize. Biz artık kocaman bir aileydik. Ne mutlu ki çocuklar hiçbir zaman sevdikleri değer verdikleri ve hatta rol model olarak gördükleri ablaların, abilerini unutmazlar.
Onların hayatlarına ufak da olsa bir katkı sağlamış olmaktan çok mutluluk duyuyoruz.
Anında Haberdar Ol
