İstanbul İpek Kıraç Öğrenim Birimi gönüllüleri ikiz kardeşler Ali ve Eren Sevilir TEGV ile tanışma hikayelerini bizimle paylaştı…
Hani derler ya, zaman çok hızlı geçer, göz açıp kapayıncaya kadar bir bakarsın neler olmuş, işte bu anlardan birini yaşamış olarak yazıyoruz bu yazıyı. İkiz kardeş olunca genelde hep birbirimizden farklı işler yapmaya çok dikkat ederiz, iki farklı kişiliğimiz olduğu için. Ama bu yazıyı özellikle birlikte yazıyoruz çünkü hayatımızda beraber yaptığımız en güzel işlerden birisi hakkında ortak duyguları paylaşıyoruz, çünkü birlikte güneşi takip ettik!
Her şey bundan tam 5 yıl önce, Sadri Alışık Caddesinde yer alan sağlık ocağındaki sağlık taramamız sonrasında eve dönüşümüz sırasında bir bahçeden gelen çocuk seslerinin kaynağını öğrenmek için kapıyı biraz ittirmemizle başladı. Kapıyı açınca karşılaştığımız manzara karşısında yaşadığımız şaşkınlık ve merak duygusunu ardından “Biz de gönüllü oluyoruz” dememiz, İpek Kıraç Öğrenim Birimi’nin kapısından içeri girip elimizde “Gönüllünün Başucu Kitabı” ile çıkmamız bir oldu.
Gönüllülüğe başlangıcımız ayrı bir serüvendi. Planlanan eğitim tarihleri bizim okul programımıza uymuyordu. Bir an çok üzüldük, umudumuzu yitirdik. Ancak birim sorumlumuz Filiz Abla’nın “Lütfen üzülmeyin, bu kadar gönüllü gönüllülerimi kaybetmem. İkinci dönem gönüllüm olarak başlayacaksınız. Emin olun…” mesajı bizi tekrardan ayağa kaldırdı ve o günden sonra her şey daha güzel bir hâl aldı.
İlk etkinlik günümüzü unutamıyoruz. Yine beraberiz, kapıdan içeri girdik. Bu sefer telaşlıyız. Aklımızda sadece soru işaretleri var. En büyük soru: “Bu işi başarabilecek miyiz?” Az sonra başlayan sağanak yağmur ile “Neyse, belki yağmurdan az çocuk gelmiştir” deyişimizi, daha sonrasında etkinlik odalarımızın kapısını araladığımızda onlarca çocuğun o havaya rağmen o odada bizi bekliyor oluşunun verdiği tatlı heyecanı, bugün bile yaptığımız her etkinlikte hissedebiliyor ve hatırlıyoruz.
İşte böyle başladı bizim TEGV serüvenimiz. TEGV’in logosunda yer alan o güneşin izinden adım adım yürüdük. Ama ne etkinlikler, ne eğitimler sığdırdık şu 5 yılın içine. Günler, haftalar birbirini kovalarken bir anda bir felaket: PANDEMİ. Kendi kendimize sorduk, acaba takip ettiğimiz güneş batacak mı diye, asla batmadı. Online zamanlarda da o kadar güzel işlerin parçası olduk ki, eski günlerin yokluğunu neredeyse unuttuk diyebiliriz.
Peki bizi, bu işe bu kadar çok bağlayan şey ne? Daha doğrusu, neyden güç alıyoruz? Tabii ki hayatlarına dokunduğumuz o çocukların pırlanta gibi kalplerinden, birlikte çalışmaktan onur ve gurur duyduğumuz gönüllü arkadaşlarımızdan; yani birbirimizden, ailemizden güç alıyoruz. Biliyoruz ki ‘Bir Çocuk Değişir, Türkiye Gelişir.’ İşte bu yüzden TEGV’in o kocaman sarı güneşini takip ediyoruz. Siz de bir gün TEGV’in sarı güneşiyle karşılaşırsanız hiç düşünmeden o güneşi takip edin, kim bilir nasıl bir serüvene atılacaksınız…
Ali & Eren Sevilir - İpek Kıraç Öğrenim Birimi Gönüllüleri
