Sevgiyle Bakan Gözler

Yeşim Serin

Her etkinlik dönemine çocuklarla ve gönüllü arkadaşlarla tanışarak başlarım ve her sene nerdeyse aynı tepkileri alırım kendimi tanıttığımda. Önce çocuklara sorarım ne zamandır TEGV'de olduklarını, TEGV'i nasıl keşfettiklerini ve hepsini merakla dinlerim. Daha sonra tabii çocuklar merak edip bana soruyorlar aynı soruları. İlk yıllarda daha yeni gönüllü olduğumu ama TEGV'in çocuğu olduğumu söylediğimde şaşırıyorlardı ve hepsinin tepkisi aynıydı, "Küçükken de mi TEGV vardı?" diye soruyorlardı.

Bu sene TEGV'de 7.senem. Çocukların birçoğunu tanıyorum, çocuklar da beni tanıyor. Son dönemlerde çocuklarla tanışma merasimi değişti biraz. Artık onlara çocukken de TEGV'de olduğumu söylemiyorum bile çünkü birinin aklında kalmış ve beni görünce hemen yanındakine dönüp söylüyor, "Bu abla küçükken de buraya geliyormuş" diye. Ve bir kısmı da merak edip daha fazla soruyor, kendileri de büyüdüklerinde gönüllü olabilirler mi diye merak ediyorlar. Belki de en büyük tatmin, en büyük keyif bu. Çocuklar hem sizinle ilgili detayları unutmuyor, hem de onlarda bir iz bırakıyorsunuz. O zaman anlıyorsunuz o çocukların ablası olduğunuzu ve bunu en derinden hissettiriyorlar size. Gözlerinize sevgiyle bakıyorlar, bunu göz ardı etmeniz imkânsız.

Sevgiyle Bakan Gözler

Sosyal Medya üzerinden bizi takip etmeyi unutmayın.

Duyurularımızdan haberdar olmak için bültenimize kayıt olun!