- Oya Noraman
TEGV'le Hayatım Daha Anlamlı
Benim de anlatacak bir anım var diyemiyorum çünkü bin tane anım olabilir. TEGV’de 16. yılımı geride bıraktığım bu sürede yaşadıklarım kitap olur diyebilirim. Seçmek o kadar zor oldu ki, günlerdir hangisini anlatsam diye düşünüyorum; 1999 yılında, TEGV’le ilk buluşmam, sevgili İbrahim Betil’in gönüllülüğü tanıtım toplantısında oldu ve onun şu sözleri bu güne kadar kulağımdan hiç çıkmadı, benim de gönüllülük felsefem oldu: “Gönüllülük keyiflidir ama asla keyfi değildir.” ve 2003 yıllında, TEGV’de katıldığım, İnsanım, Bireyim, Yurttaşım (bugünkü adıyla Yurttaşız, Katılımcıyız) adlı bir dizi eğitim sayesinde yaşamım değişti diyebilirim, çünkü artık gönüllü eğitmeni de oldum. Yani artık hem çocuklar hem gençler benim öğrenci profilim oldu. Ve bir gün; İnsanım, Bireyim, Yurttaşım etkinliği sırasında -aile içi demokrasi diye bir konu işliyorduk- çocuklardan biri şöyle dedi: “Oya Abla ama bizim evde böyle olmuyor ki... Babam öyle davranmaz.” Bir an ne demem gerektiğini düşündüm ve ben de şöyle cevap verdim: “İşte biz de burada sizin aile içi demokrasiyi uygulayan anne babalar olmanız için bunları öğreniyoruz.” Ondan sonra bu etkinlik en çok katılımın olduğu etkinlik oldu birimde ve bu etkinliklere katılan çocukların içinden, doğudan gelmiş bir ailenin kızı olan Sibel bugün iyi bir liseyi kazanıp bitirdi. Daha sonra özel bir üniversitenin Hukuk bölümünü yüzde yüz burslu bitirdi ve şimdi çok iyi bir hukuk bürosunda avukat olarak çalışıyor ve TEGV’de çocukken şimdi gönüllü olarak birime dönenlerden. Hala görüşüyoruz, en az ayda bir ziyaretime gelir. TEGV’in hayatıma kattıklarıyla hayatım daha anlamlı oldu diyebilirim. İyi ki gönüllüyüm.
Anında Haberdar Ol